Riga er voða hrein borg og hvergi rusl að sjá á götunum, þetta er ekki vegna þess að fólk sé svo snyrtilegt hérna og hendi aldrei rusli á göturnar. Nei, hér starfa um 10.000 götusóparar sem sjá um að halda borginni hreinni. Nú sjáiði ef til vill fyrir ykkur appelsínugula og hávaðasama vélknúna götusópara en því fer fjarri hér í Póst-sovíet, götusópararnir fá strákúst til verksins. Kústarnir eru eins og þeir sem nornir nota til að fljúga á. Ég veit svo sem ekki alveg hvað þeir eru margir en meðleigjandinn sem er mín helsta upplýsingauppspretta fleygði þessari tölu fram í gær. Flestir þessara starfsmanna eru konur og eru líklega ekki að fá mikið borgað en þær standa sig ofsalega vel sérstaklega ef haft er í huga verkfærið sem þær fá.
Sporvagnarnir hér í borg fara flestir á 5 mínútna fresti og alltaf sömu leið en það eru nokkir sem fara sjaldnar og fara þá einhverja leið sem spannar nokkur hverfi. Til að þessir sporvagnar komist sína leið þarf að breyta sporinu svo þeir geti beygt þar sem annars er ekki beygt. Vagnstjórinn breytir ekki sporinu sjálfur og ekki er það sjálfvirkt. Það eru starfsmenn settir í þetta verkefni eins og önnur, þeir mæta þá nokkrum sinnum á þessa tilteknu staði og toga í stöng til að breyta sporinu. Þetta er þeirra vinna og gætu þeir því kallast sporbreytingastjórar eða eitthvað þvíumlíkt.
Á bókasafninu í skólanum er hægt að prenta og er reyndar allt námsefni skannað inn í tölvur eins og ég hef kannski sagt ykkur áður. En til þess að prenta námsefnið út þarf maður að vera í skólanum það er ekki hægt að komast inn á skólavefinn utan skólans. Þegar maður prentar finnur maður bara skjalið og ýtir á print eins og venjulega en svo fer maður og bíður við prentarann. Hann tekur sér sinn tíma í þetta eins og annað þjónustufólk hér í landi. Þegar prentið er tilbúið fer ég með það til konunnar sem situr við hliðina á prentaranum og hún telur blaðsíðurnar. Ykkur missást ekki hún TELUR blaðsíðurnar, ég hef þurft að bíða á meðan hún taldi 75 blaðsíður og sleikti puttana á milli. Þegar hún er búin að telja skrifar hún upphæð á blað og ég tek blaðið og fer með það til konunnar sem situr í búri frammi á gangi, þar borga ég téða upphæð. Konan í búrinu kvittar á blaðið að ég hafi borgað, síðan fer ég aftur inn á bókasafn og næ í blöðin.
Þetta eru bara örfá dæmi um furðulega skilvirkni hér í Riga, ég gæti setið og talið upp fleiri slík í allan dag. Við sem köllum okkur vesturlandabúa, sem pirrar austantjaldsþjóðir soldið, höfum komist að þeirri niðurstöðu að þetta eins og raðirnar séu leifar af kommúnismanum. Þá þurfti að finna vinnu fyrir alla og ef þær voru ekki til þá varð að finna þær upp. Með því að skipta mannafli ekki út fyrir vélar má halda atvinnuleysi í skefjum. Nú eiga Lettar reyndar ekki í vandræðum með atvinnuleysi því þeir eiga í svipuðum vandræðum og við, þá vantar fólk. En skilvirknin hefur ekki alveg náð fótfestu enn og þarf maður bara að lifa með því.
Hvur veit? kannski læri ég bara þolinmæði á meðan ég er hérna.
föstudagur, 28. september 2007
miðvikudagur, 26. september 2007
Beðmál í borginni
Ég er svoddan partýstelpa að ég er með gesti nánast á hverju kvöldi hér í Riga. Neii djóóóók. En samt er ég að fá gesti í kvöld aftur og ætlum við að reyna að elda eitthvað ætilegt í þetta skipti. En við ætlum líka að vígja sánuna fínu upp á 11. hæð og það verður rosa fínt held ég. Meðleigjandinn þarf reyndar að kenna mér á hana fyrst en hann þorir ekki að vera með því þetta verða bara stelpur. Ég er reyndar enginn sérstakur sánuáðdáandi en þetta verður fínt, herbergið fyrir framan er ægilega fínt líka svo þar má sitja og sötra sjampanietis og borða jarðaber.
Það eru allir að kvarta undan því að dagarnir séu orðnir svo stuttir hérna en ég norðurhjarabúinn hef ekki einu sinni tekið eftir því. Ég bjóst reyndar ekki við því að þessi fídus væri hér í Lettlandi líka. Ég komst að því í gær að í júní verður einungis dimmt í sirka 4 tíma. Dagarnir verða örugglega ekki eins stuttir og heima og það er ekki einu sinni orðið dimmt á morgnana svo ég veit ekki alveg hvað þetta fólk er að kvarta. Vinir mínir halda að Íslendingar hljóti að vera voða þunglynt fólk en mig minnir endilega að ég hafi lesið einhverjar rannsóknir í sálfræðinni þarna um árið að það væri enginn munur á okkur og öðrum. Hins vegar verðum við úber hress þegar við flytjum til heitu landanna samkvæmt þessum rannsóknum...ef ég man þetta rétt. Það er svo ashkoti langt síðan ég lufsaðist í gegnum þetta nám svo ég er kannski ekki áræðanlegasta heimildin.
Í morgun fór ég á fund með alþjóðafulltrúanum og einhverri konu sem ég man ekki hvað heitir en hún á að finna fyrir mig eitthvert verknám innan fjölmiðlanna hér í Riga. Hún tók einu sinni viðtal við Frú Vigdísi og bað ofsa vel að heilsa henni. En það sem mér þótti skemmtilegast við þessa konu er að hún þekkir ritstjóra lettneska Cosmopolitan og ætlar að spyrja hana hvort ég megi vinna hjá henni í vetur. Ég er rosalega spennt fyrir þessu og vona að ég fái verknám þar, það á víst ekki að vera mikið mál fyrir þau að þýða greinar eftir mig á lettnesku. Ég verð þá að sjálfsögðu lettnesk/íslensk útgáfa af henni Carrie Bradshaw og þarf þá að fjárfesta í háum hælum og stuttum pilsum sem nóg er af í þessari borg. Ég mun héðan í frá aðeins drekka cosmopolitan kokteila og hanga með þotuliðinu.
En það kemur í ljós síðar hvort þetta gangi upp og ég geti farið að lifa lífi kvennanna í Sex and the City.
Það eru allir að kvarta undan því að dagarnir séu orðnir svo stuttir hérna en ég norðurhjarabúinn hef ekki einu sinni tekið eftir því. Ég bjóst reyndar ekki við því að þessi fídus væri hér í Lettlandi líka. Ég komst að því í gær að í júní verður einungis dimmt í sirka 4 tíma. Dagarnir verða örugglega ekki eins stuttir og heima og það er ekki einu sinni orðið dimmt á morgnana svo ég veit ekki alveg hvað þetta fólk er að kvarta. Vinir mínir halda að Íslendingar hljóti að vera voða þunglynt fólk en mig minnir endilega að ég hafi lesið einhverjar rannsóknir í sálfræðinni þarna um árið að það væri enginn munur á okkur og öðrum. Hins vegar verðum við úber hress þegar við flytjum til heitu landanna samkvæmt þessum rannsóknum...ef ég man þetta rétt. Það er svo ashkoti langt síðan ég lufsaðist í gegnum þetta nám svo ég er kannski ekki áræðanlegasta heimildin.
Í morgun fór ég á fund með alþjóðafulltrúanum og einhverri konu sem ég man ekki hvað heitir en hún á að finna fyrir mig eitthvert verknám innan fjölmiðlanna hér í Riga. Hún tók einu sinni viðtal við Frú Vigdísi og bað ofsa vel að heilsa henni. En það sem mér þótti skemmtilegast við þessa konu er að hún þekkir ritstjóra lettneska Cosmopolitan og ætlar að spyrja hana hvort ég megi vinna hjá henni í vetur. Ég er rosalega spennt fyrir þessu og vona að ég fái verknám þar, það á víst ekki að vera mikið mál fyrir þau að þýða greinar eftir mig á lettnesku. Ég verð þá að sjálfsögðu lettnesk/íslensk útgáfa af henni Carrie Bradshaw og þarf þá að fjárfesta í háum hælum og stuttum pilsum sem nóg er af í þessari borg. Ég mun héðan í frá aðeins drekka cosmopolitan kokteila og hanga með þotuliðinu.
En það kemur í ljós síðar hvort þetta gangi upp og ég geti farið að lifa lífi kvennanna í Sex and the City.
sunnudagur, 23. september 2007
Helgin er leið
Helgin hefur verið ansi viðburðarík og er ég bara nokkuð ánægð með það. Við fórum nokkrar á ströndina sem staðsett er í Júrmala og er bara ægilega fín. Lestin frá Riga tekur hálftíma þangað svo þetta var pínu ferðalag. Alltaf er ég jafn hissa á því hvað sveitin er fín hérna í kring. En það var fullt af fólki á ströndinni þó að ég og Johanna værum þær einu sem skelltum okkur í sjóinn. Hann var bara 10 gráðu heitur og var sundferðin ansi hressandi. Fólk horfði náttúrulega á okkur eins og við værum fæðingarhálfvitar en við skeyttum því engu. Það var búið að taka niður alla búningsklefana og læsa flestum klósettum, það virðist ekki vera gert ráð fyrir því að fólk sé að baða sig í sjónum á haustin. Skil ekkert í því!
Fólk var á ströndinni í úlpum með húfur þó að það væri 18 stiga hiti, þetta eru voðalegar kuldaskræfur hérna.
Partýið í gær fór einstaklega vel fram og þarf ég alveg að fara að venjast því að vinir mínir hér eru ofsalega settlegir þegar kemur að drykkju. Ég er alltaf svo viss um að þeim leiðist en svo er ekki, þau eru bara svona róleg. Lummurnar slógu í gegn en maturinn sem Dagmar frá hollandi eldaði varð svo rótsterkur að varla var hægt að koma honum niður. Við tvær fórum saman í búðina og tók það 20 mínútur að finna einhverja bolognese sósu sem átti að passa en þetta fór ekki betur en svo að við svitnuðum öll við kvöldverðar borðið. Janis (vatnstankurinn víðfrægi) hafði ekki undan við að svala þorsta gestanna eftir matinn svo við verðum að panta meira vatn á morgun.
Í dag fór ég svo ásamt tveimur öðrum í open air museum sem var bara ofsalega fínt. Veðrið var æðislegt og röltum við innan um æfagömul timburhús í skóginum. Þar var fólk í þjóðbúningum að vinna við hefðbundin sveitastörf frá því í gamla daga. Þetta var ofsalega fínt og tók ég fullt af myndum sem ég mun setja á síðuna von bráðar. Við fengum okkur líka að borða og stóðum í hefðbundinni Lettneskri röð.
Ég veit ekki hvort ég hef sagt ykkur frá því fyrr en hér er öll þjónusta með því allra hægasta sem ég hef nokkurn tíma upplifað. Fólk í afgreiðslustörfum virðist bara með engu móti geta hreyft sig á eðlilegum hraða. Alls staðar sem maður fer lendir maður í röð og hún gengur alltaf ótrúlega hægt. Þetta er eitthvað sem þarf bara að venjast en mikið rosalega getur þetta farið í taugarnar á mér. Innfæddir virðast ekkert pirra sig á því þó að afgreiðslumanneskjan stoppi andartak til að spjalla við vini sem koma í heimsókn. Okkar kenning er sú að þetta sé eitt af póst-sovíetskum einkennum Eystrasaltslandanna, allir séu bara vanir því að þurfa að bíða í klukkutíma röðum eftir brauði.
Bölvaðar moskítóflugurnar hafa látið á sér kræla á ný og vaknaði ég með 11 bit í andlitinu í morgun. Já þið lásuð rétt ELLEFU bit í andlitinu. Ég lít út eins og fílamaðurinn þar sem flest bitanna eru í kringum vinstra augað. ÉG er að verða brjáluð á þessu satt best að segja, fór og keypti meira smyrsl til að bera á þetta þar sem hitt sem ég keypti er búin. Ég reyndi að finna einhverjar fælur en það virðist vera ómögulegt. Ég fann eitthvað dót sem ég er að prófa núna en sýnist á myndunum þetta vera kakkalakka-eitur, sjáum til. Ég á fullt af spreyjum og b-vítamíni en ekkert dugar...aaaaarrrrrrgggh! Bitið á augnlokinu er mest pirrandi!
Fólk var á ströndinni í úlpum með húfur þó að það væri 18 stiga hiti, þetta eru voðalegar kuldaskræfur hérna.
Partýið í gær fór einstaklega vel fram og þarf ég alveg að fara að venjast því að vinir mínir hér eru ofsalega settlegir þegar kemur að drykkju. Ég er alltaf svo viss um að þeim leiðist en svo er ekki, þau eru bara svona róleg. Lummurnar slógu í gegn en maturinn sem Dagmar frá hollandi eldaði varð svo rótsterkur að varla var hægt að koma honum niður. Við tvær fórum saman í búðina og tók það 20 mínútur að finna einhverja bolognese sósu sem átti að passa en þetta fór ekki betur en svo að við svitnuðum öll við kvöldverðar borðið. Janis (vatnstankurinn víðfrægi) hafði ekki undan við að svala þorsta gestanna eftir matinn svo við verðum að panta meira vatn á morgun.
Í dag fór ég svo ásamt tveimur öðrum í open air museum sem var bara ofsalega fínt. Veðrið var æðislegt og röltum við innan um æfagömul timburhús í skóginum. Þar var fólk í þjóðbúningum að vinna við hefðbundin sveitastörf frá því í gamla daga. Þetta var ofsalega fínt og tók ég fullt af myndum sem ég mun setja á síðuna von bráðar. Við fengum okkur líka að borða og stóðum í hefðbundinni Lettneskri röð.
Ég veit ekki hvort ég hef sagt ykkur frá því fyrr en hér er öll þjónusta með því allra hægasta sem ég hef nokkurn tíma upplifað. Fólk í afgreiðslustörfum virðist bara með engu móti geta hreyft sig á eðlilegum hraða. Alls staðar sem maður fer lendir maður í röð og hún gengur alltaf ótrúlega hægt. Þetta er eitthvað sem þarf bara að venjast en mikið rosalega getur þetta farið í taugarnar á mér. Innfæddir virðast ekkert pirra sig á því þó að afgreiðslumanneskjan stoppi andartak til að spjalla við vini sem koma í heimsókn. Okkar kenning er sú að þetta sé eitt af póst-sovíetskum einkennum Eystrasaltslandanna, allir séu bara vanir því að þurfa að bíða í klukkutíma röðum eftir brauði.
Bölvaðar moskítóflugurnar hafa látið á sér kræla á ný og vaknaði ég með 11 bit í andlitinu í morgun. Já þið lásuð rétt ELLEFU bit í andlitinu. Ég lít út eins og fílamaðurinn þar sem flest bitanna eru í kringum vinstra augað. ÉG er að verða brjáluð á þessu satt best að segja, fór og keypti meira smyrsl til að bera á þetta þar sem hitt sem ég keypti er búin. Ég reyndi að finna einhverjar fælur en það virðist vera ómögulegt. Ég fann eitthvað dót sem ég er að prófa núna en sýnist á myndunum þetta vera kakkalakka-eitur, sjáum til. Ég á fullt af spreyjum og b-vítamíni en ekkert dugar...aaaaarrrrrrgggh! Bitið á augnlokinu er mest pirrandi!
fimmtudagur, 20. september 2007
Vinir okkar í Eystrasaltslöndunum
Jæja ég er aldeilis búin að koma mér í hann krappan, ég er að fara að halda partý fyrir fullt af fólki og búin að taka að mér að elda líka. Það verða hér líka gestir frá Tallinn sem ég hef aldrei hitt en þau eru lærlingar í sendiráðum þar. Meðleigjandinn verður eins og áður kom fram fjarri góðu gamni en virðist vera sama um allt þetta vesen á mér svo það er allt í góðu.
Ég veit ekkert hvað ég á að elda en ég veit að þau búast jafnvel við lummum líka, úff púff. Ég hlýt að geta hrist eitthvað snjallt fram úr erminni. Þetta verður bara stuð!
Ég fór í tíma í dag sem átti að fjalla um innanríkismál í Eystrasaltslöndunum en fjallaði einhvern veginn um eitthvað allt annað. Stelpan sem kennir þennan kúrs hefur tekið ástfóstri við mig því hún heldur að ég viti ekki neitt. Hún grillar alla hina nemendurna um sögukunnáttu og hvað þau viti um Eistland, Lettland og Litháen og þau standa á gati greyin. Ég á víst ekki að vita neitt því ég er frá Íslandi og við lærum ekki sögu þar...eða eitthvað. Mér er alveg sama því hún lætur mig fá fullt af einhverju efni sem hún vill að hinir leiti að sjálfir. Vitleysingurinn frá Íslandi kann nefnilega ekki að leita á bókasafni eða á netinu.
Hún taldi líka upp tengsl landa bekkjafélaganna við Eystrasaltsríkin og þau voru flest í formi einhvers konar yfirráðum nema náttúrulega ÍSLAND. Við erum góðu gæjarnir! Ég skemmti mér konunglega yfir þessu og vona bara að hún fatti ekki að ég á að þekkja evrópska sögu rétt eins og aðrir í bekknum. Hún meira að segja skammaði finnann fyrir að tala ekki...Ég sagði ekki orð heldur.
Ég er að spá í að flagga þjóðerni mínu á fleiri stöðum og sjá hvað gerist. Ætli ég gæti reddað mér fríum bjór eða fram fyrir í röð í súpermarkaðnum? Ég læt ykkur vita.
Ég veit ekkert hvað ég á að elda en ég veit að þau búast jafnvel við lummum líka, úff púff. Ég hlýt að geta hrist eitthvað snjallt fram úr erminni. Þetta verður bara stuð!
Ég fór í tíma í dag sem átti að fjalla um innanríkismál í Eystrasaltslöndunum en fjallaði einhvern veginn um eitthvað allt annað. Stelpan sem kennir þennan kúrs hefur tekið ástfóstri við mig því hún heldur að ég viti ekki neitt. Hún grillar alla hina nemendurna um sögukunnáttu og hvað þau viti um Eistland, Lettland og Litháen og þau standa á gati greyin. Ég á víst ekki að vita neitt því ég er frá Íslandi og við lærum ekki sögu þar...eða eitthvað. Mér er alveg sama því hún lætur mig fá fullt af einhverju efni sem hún vill að hinir leiti að sjálfir. Vitleysingurinn frá Íslandi kann nefnilega ekki að leita á bókasafni eða á netinu.
Hún taldi líka upp tengsl landa bekkjafélaganna við Eystrasaltsríkin og þau voru flest í formi einhvers konar yfirráðum nema náttúrulega ÍSLAND. Við erum góðu gæjarnir! Ég skemmti mér konunglega yfir þessu og vona bara að hún fatti ekki að ég á að þekkja evrópska sögu rétt eins og aðrir í bekknum. Hún meira að segja skammaði finnann fyrir að tala ekki...Ég sagði ekki orð heldur.
Ég er að spá í að flagga þjóðerni mínu á fleiri stöðum og sjá hvað gerist. Ætli ég gæti reddað mér fríum bjór eða fram fyrir í röð í súpermarkaðnum? Ég læt ykkur vita.
þriðjudagur, 18. september 2007
Vinir í Riga
Ég er núna búin að breyta öllum kúrsunum mínum. Ég þarf að taka fleiri einingar en venjulegur nemandi hér því skólinn heima vill ekki meta annirnar jafnt einhverra hluta vegna. En ég er ansi háð námslánum svo ég verð bara að bíta í það súra. En ég er rosa spennt fyrir vettvangsnáminu sem ég er búin að skrá mig í, þá fæ ég að fara á einhvern vinnustað og gera eitthvað stuð. Þetta er innan fjölmiðlafræðinnar hér svo það gæti farið svo að ég skrifi í einhvern ferðamannabækling eða eitthvað annað sem er gefið út á ensku. Þetta þykir mér frábært tækifæri til að kynnast venjulegu lífi hér í borg og get varla beðið. Nú þarf ég bara að sannfæra kennarana mína heima um að þetta sé rosalega nútímafræðilegt allt saman. En ég er í pínu fýlu út í þá núna svo að ég ætla að bíða aðeins með bréfið svo ég segi ekki eitthvað sem ég mun sjá eftir.
Í kvöld fór ég á bar sem heitir Bars I love you! pínu fyndið nafn en stórskemmtilegur og huggulegur staður. Þeir spila voða mikið af skandinavískri tónlist, ekkert Roxette bull þó. Ég heyrði meira að segja ammæli með sykurmolunum um daginn og núna áðan fattaði ég af hverju ég kannaðist svo við myndirnar á veggjunum...þær voru allar af SigurRós! Kannski ekkert skrýtið þó okkur norðurlandabúunum líki vel þarna. Þetta var samt svo óvart, við vorum ekkert að leita að skandinavískum bar þetta gerðist bara. Það eru samt engir íslendingar þarna eða fólk af hinum norðurlöndunum svo þetta sleppur.
Allt í karlkyni í lettnesku endar á -s eins og sést hér að ofan þá er bar ekki bar heldur bars og verslunarmiðstöðvarnar heita centrs. Mér finnst þetta svo fyndið að nú tek ég bara hvaða enska orð sem er og set -s aftan við.
Næstu helgi mun ég að öllum líkindum halda partý hér heima og ég á meira að segja vini sem vilja mæta. Ég er voða hress með þetta en þori ekki alveg að segja meðleigjandanum en hann er bara svo akkúrat eitthvað. Voða fínn en ofsalega akkúrat! Hann fer til noregs um næstu helgi svo að hann þarf ekkert að vita. Ég er meira að segja að spá í að elda fyrir fólkið. Hann Hauke frá Þýskalandi vill endilega að ég steiki lummur handa sér og ég er að spá í að verða bara við því. Ég auglýsi hérmeð eftir Lummu uppskrift, amma Edda gerir bestu lummur í heimi og ég vona að það sé genatískt. Ég varð útundan þegar prjónageninu var úthlutað, hef líklega verið bakvið tré en hlýt að hafa lummugenið. Annað væri bara ósanngjarnt.
Lífið í Riga er að komast í einhverjar skorður og ég er komin í rosa fínan vinahóp sem er alltaf til í að gera eitthvað. Komin með rosaplön fyrir helgina, Tallinn ferð einhvern tíma og jafnvel Sankti Pétursborg. Mér líkar þetta vel.
Í kvöld fór ég á bar sem heitir Bars I love you! pínu fyndið nafn en stórskemmtilegur og huggulegur staður. Þeir spila voða mikið af skandinavískri tónlist, ekkert Roxette bull þó. Ég heyrði meira að segja ammæli með sykurmolunum um daginn og núna áðan fattaði ég af hverju ég kannaðist svo við myndirnar á veggjunum...þær voru allar af SigurRós! Kannski ekkert skrýtið þó okkur norðurlandabúunum líki vel þarna. Þetta var samt svo óvart, við vorum ekkert að leita að skandinavískum bar þetta gerðist bara. Það eru samt engir íslendingar þarna eða fólk af hinum norðurlöndunum svo þetta sleppur.
Allt í karlkyni í lettnesku endar á -s eins og sést hér að ofan þá er bar ekki bar heldur bars og verslunarmiðstöðvarnar heita centrs. Mér finnst þetta svo fyndið að nú tek ég bara hvaða enska orð sem er og set -s aftan við.
Næstu helgi mun ég að öllum líkindum halda partý hér heima og ég á meira að segja vini sem vilja mæta. Ég er voða hress með þetta en þori ekki alveg að segja meðleigjandanum en hann er bara svo akkúrat eitthvað. Voða fínn en ofsalega akkúrat! Hann fer til noregs um næstu helgi svo að hann þarf ekkert að vita. Ég er meira að segja að spá í að elda fyrir fólkið. Hann Hauke frá Þýskalandi vill endilega að ég steiki lummur handa sér og ég er að spá í að verða bara við því. Ég auglýsi hérmeð eftir Lummu uppskrift, amma Edda gerir bestu lummur í heimi og ég vona að það sé genatískt. Ég varð útundan þegar prjónageninu var úthlutað, hef líklega verið bakvið tré en hlýt að hafa lummugenið. Annað væri bara ósanngjarnt.
Lífið í Riga er að komast í einhverjar skorður og ég er komin í rosa fínan vinahóp sem er alltaf til í að gera eitthvað. Komin með rosaplön fyrir helgina, Tallinn ferð einhvern tíma og jafnvel Sankti Pétursborg. Mér líkar þetta vel.
mánudagur, 17. september 2007
Vilnius er fín
Jæja þá er ég komin frá vilnius. Það var voða fínt hjá þeim þarna niðurfrá en þeir virðast leggja meira í að gera upp byggingarnar sínar en þeir gera hér. Borgin er því mjög falleg á að líta og hrein. Hún er líka mjög róleg og friðsæl ólíkt Riga sem er bara doldið eins og stórborg þó að hún sé lítil. Ég er svoddan smábæjarmanneskja og þess vegna líkar mér miklu betur við Vilnius en Riga. Auðvitað á ég eftir að venjast röðunum og hávaðanum hér en mér þótti ofsalega gott að komast út úr borginni. Sveitin er bara býsna falleg hér þó hún sé alveg flöt. Hér eru skógar og sveitahúsin eru voða sæt og fín.
Krakkarnir sem tóku á móti okkur voru mjög dugleg að draga okkur hingað og þangað en við fórum til dæmis hingað í Sjónvarpsturninn sem er rosa hár. Hann er 326 metrar en veitingahúsið þar fólk fær að njóta útsýnisins er í 160 metra hæð. Í frelsisbaráttunni 1991 dóu 14 Litháar og 700 slösuðust þegar þeir voru að mótmæla því að Sovíetríkin hefðu hertekið turninn.
Við fórum líka á KGB safnið sem er staðsett í gömlu herstöðvunum Í Vilnius. Þar var fangelsi í kjallaranum og hefur það fengið að standa í upprunalegu ástandi. Það var mjög óhugnalegt að litast um þar.
Lithaár komust ansi langt í Evrópukeppninni í körfubolta og kvöldið sem við komum komust þeir í undanúrslit sem þeir reyndar töpuðu svo fyrir Rússlandi. En stemmningin var gríðarleg fólk dansaði úti á götu og bílar skreyttir fánum bibuðu og keyrðu í hringi. Þetta var mjög skemmtilegt að sjá en það hefði verið gaman ef þeir hefðu unnið leikinn gegn Rússum líka. En við fréttum svo að Litháen endaði í 3. sæti svo það er fínasti árangur.
myndirnar koma bráðum. var búin að setja inn rosa fína möppu en svo hvarf hún og ég nenni ekki að byrja upp á nýtt alveg strax
Krakkarnir sem tóku á móti okkur voru mjög dugleg að draga okkur hingað og þangað en við fórum til dæmis hingað í Sjónvarpsturninn sem er rosa hár. Hann er 326 metrar en veitingahúsið þar fólk fær að njóta útsýnisins er í 160 metra hæð. Í frelsisbaráttunni 1991 dóu 14 Litháar og 700 slösuðust þegar þeir voru að mótmæla því að Sovíetríkin hefðu hertekið turninn.
Við fórum líka á KGB safnið sem er staðsett í gömlu herstöðvunum Í Vilnius. Þar var fangelsi í kjallaranum og hefur það fengið að standa í upprunalegu ástandi. Það var mjög óhugnalegt að litast um þar.
Lithaár komust ansi langt í Evrópukeppninni í körfubolta og kvöldið sem við komum komust þeir í undanúrslit sem þeir reyndar töpuðu svo fyrir Rússlandi. En stemmningin var gríðarleg fólk dansaði úti á götu og bílar skreyttir fánum bibuðu og keyrðu í hringi. Þetta var mjög skemmtilegt að sjá en það hefði verið gaman ef þeir hefðu unnið leikinn gegn Rússum líka. En við fréttum svo að Litháen endaði í 3. sæti svo það er fínasti árangur.
myndirnar koma bráðum. var búin að setja inn rosa fína möppu en svo hvarf hún og ég nenni ekki að byrja upp á nýtt alveg strax
föstudagur, 14. september 2007
Farin í frí
Ég er að fara til Vilnius eftir hálftíma, jibbý hlakka rosa til. Ætla að taka fullt af myndum og skoða fullt af dóti. Skandinavísku lærlingarnir í Riga buðu bara öllum lærlingunum í Eystrasaltslöndunum að mæta og eru með rosa plan og allt. Ég fæ að koma með þó að ég sé ekki lærlingur og er mjög þakklát fyrir það. Héðan fara Magnus, Ég, Rasmus (danmörk) og Dagmar (holland).
En ég heyri örugglega ekki í ykkur fyrr en eftir helgi svo hafið það gott í rigningunni. Við höldum bara áfram að sleikja sólina hér eystra, nani nani búú búú!
En ég heyri örugglega ekki í ykkur fyrr en eftir helgi svo hafið það gott í rigningunni. Við höldum bara áfram að sleikja sólina hér eystra, nani nani búú búú!
fimmtudagur, 13. september 2007
myndir!
það er kominn linkur hér til hægri sem vísar ykkur á myndasíðuna mína. þær eru ekki margar og ekki kannski þær mest spennandi en það mun vonandi breytast.
njótið
njótið
miðvikudagur, 12. september 2007
Labdien
Ég náði að afreka ýmislegt í gær sem hefur verið í deiglunni síðan ég kom. Í fyrsta lagi keypti ég myndavélina sem ég reyndi að kaupa um daginn. Hafði farið í einhverja risabúð og fundið þessa fínu myndavél en þegar ég kom að kassanum þurfti ég að framvísa vegabréfinu mínu. Þegar í ljós kom að ég gæti það ekki snéri kassadaman sér orðalaust að næsta kúnna og neitaði að útskýra nokkuð fyrir mér. Ég mátti ekki kaupa myndavélina!
Ég fór auðvitað í fýlu en seinna sá ég sömu vél í annarri búð. Ég þorði ekki að reyna að versla myndavél aftur án þess að hafa vegabréf en gleymi því alltaf heima. En í gær fór ég í seinni búðina og keypti þessa fínu fínu vél án þess að framvísa vegabréfi. Hún er voða nett og með einhverjum fídusum en ég þekki þá ekki enn. Ég kann ekkert á digital en ég læri bara.
Í öðru lagi smellti ég mér í búðir og verslaði. Ég er búin að skoða voða mikið en aldrei fundið búðir þar sem ég vildi kaupa eitthvað. Erasmus-buddýinn minn sýndi mér búðirnar sem ég hafði verið að leita að um helgina svo ég gat aldeilis notað vísakortið mitt í gær.
Lífið mitt er orðið svo áhyggjulaust eftir að ég ákvað að hætta í leiðindakúrsinum að nú veit ég ekkert hvað ég á að gera. Fara í bæinn og eyða meiru á vísa kortið eða á ég að smella mér í gymmið niðri, hmm. Ég þarf líka að læra að setja myndir inn á bloggið, eitthvað segir mér að það muni taka töluverðan tíma.
Í gær sagði mannfræði kennarinn okkur frá því að í Litháen var öllum Lenín styttunum safnað saman og þær settar í eins konar gúlag. Inni í einhverjum skógi þar í landi er hrúga af Lenínum og í kringum hrúguna er skurður með vatni í og þar fyrir utan er gaddavírsgirðing. Þetta er mjög symbólískt og fær Lenín borgað fyrir allt það sem kommúnistar lögðu á Litháen.
Í Lettlandi er ein Lenín stytta eftir og er hún á safni einhvers staðar. En hún liggur í kistu og sést ekki. Á kistunni er platti og á honum stendur: í þessari kistu er stytta af Lenín.
Ég er nú búin að læra nokkur lettnesk orð:
Labdien = Góðan dag
Paldies (pínu mjúkt P og svo bara rosa rúskhý)= takk
Lúdzu= gjörðu svo vel (notast eins og please í ensku)
chao=hæ og bæ (eins og ítalska)
Ka tevi sauc? (c lesist eins og ts) = hvað heitir þú?
Mani sauc...= ég heiti...
lettneska er borin fram eins og hún er skrifuð. Málfræðin er ekkert svo brjáluð, nokkur föll og þau sjást á endingunum og tvö kyn. Orðaröðin er víst pínu spes hef ég heyrt en hef ekki orðið vör við það. Það sem er erfiðast er að orðin eru bara ekkert lík neinu sem ég hef lært áður svo að ég man bara ekki hvað er hvað. Ég get til dæmis ekki fyrir mitt litla líf munað hvernig maður á að segja kurteist bless.
Chao
Ég fór auðvitað í fýlu en seinna sá ég sömu vél í annarri búð. Ég þorði ekki að reyna að versla myndavél aftur án þess að hafa vegabréf en gleymi því alltaf heima. En í gær fór ég í seinni búðina og keypti þessa fínu fínu vél án þess að framvísa vegabréfi. Hún er voða nett og með einhverjum fídusum en ég þekki þá ekki enn. Ég kann ekkert á digital en ég læri bara.
Í öðru lagi smellti ég mér í búðir og verslaði. Ég er búin að skoða voða mikið en aldrei fundið búðir þar sem ég vildi kaupa eitthvað. Erasmus-buddýinn minn sýndi mér búðirnar sem ég hafði verið að leita að um helgina svo ég gat aldeilis notað vísakortið mitt í gær.
Lífið mitt er orðið svo áhyggjulaust eftir að ég ákvað að hætta í leiðindakúrsinum að nú veit ég ekkert hvað ég á að gera. Fara í bæinn og eyða meiru á vísa kortið eða á ég að smella mér í gymmið niðri, hmm. Ég þarf líka að læra að setja myndir inn á bloggið, eitthvað segir mér að það muni taka töluverðan tíma.
Í gær sagði mannfræði kennarinn okkur frá því að í Litháen var öllum Lenín styttunum safnað saman og þær settar í eins konar gúlag. Inni í einhverjum skógi þar í landi er hrúga af Lenínum og í kringum hrúguna er skurður með vatni í og þar fyrir utan er gaddavírsgirðing. Þetta er mjög symbólískt og fær Lenín borgað fyrir allt það sem kommúnistar lögðu á Litháen.
Í Lettlandi er ein Lenín stytta eftir og er hún á safni einhvers staðar. En hún liggur í kistu og sést ekki. Á kistunni er platti og á honum stendur: í þessari kistu er stytta af Lenín.
Ég er nú búin að læra nokkur lettnesk orð:
Labdien = Góðan dag
Paldies (pínu mjúkt P og svo bara rosa rúskhý)= takk
Lúdzu= gjörðu svo vel (notast eins og please í ensku)
chao=hæ og bæ (eins og ítalska)
Ka tevi sauc? (c lesist eins og ts) = hvað heitir þú?
Mani sauc...= ég heiti...
lettneska er borin fram eins og hún er skrifuð. Málfræðin er ekkert svo brjáluð, nokkur föll og þau sjást á endingunum og tvö kyn. Orðaröðin er víst pínu spes hef ég heyrt en hef ekki orðið vör við það. Það sem er erfiðast er að orðin eru bara ekkert lík neinu sem ég hef lært áður svo að ég man bara ekki hvað er hvað. Ég get til dæmis ekki fyrir mitt litla líf munað hvernig maður á að segja kurteist bless.
Chao
mánudagur, 10. september 2007
Uppáhaldsbúðin fundin
Ég hætti bara í pró-ameríku kúrsinum. Kláraði nú samt ritgerðina og mætti í málstofu sem var svo skrítin að ég bara sat bara og þagði. Við vorum svona 40 talsins og allir áttu að rétta upp hendi til fá að tala og svo bunuðu þau út úr sér einhverri þvælu sem þau lásu í textanum. Eins og við hefðum ekki öll lesið hann og svo biðu bara allir þangað til að það kæmi að þeim. Það svaraði enginn neinum, bara staðhæfingar út í loftið um það hvað Ameríka er hræðileg. Vá spes, ég þurfti að stoppa mig tvisvar af í að grípa frammí og svara einhverju bullinu.
Ég kann ekki að bulla svona út í loftið svo ég rétti ekki upp hendi, eftir tímann fattaði ég af hverju allir voru svona áfjáðir í að tala þó þeir hefðu ekkert að segja. Ég var skömmuð fyrir að tala ekki! Mér þykir nú bara best að þegja ef ég hef ekkert gáfulegt að segja! Karluglan skráði hjá sér hverjir töluðu og hverjir ekki, það er ekkert skrítið þó að þetta hafi orðið að einhverju kapphlaupi í að bulla. Ég er hætt!
Ég er skráð í of marga kúrsa svo ég þarf að hætta í einhverju og ég tel best að þetta verði það!
Ég var svo pirruð á leiðinni heim að ég ákvað að kíkja í stóru matvörubúðina hjá lestarstöðinni minni. Hún er svo fín að mér fannst ég komin heim, það er allt til. Það er meira að segja hægt að kaupa kaffibaunir ómalaðar og lífrænt ræktað grænmeti. Þetta er alveg nýja uppáhaldsbúðin. Ég keypti meira að segja ís sem ég borðaði á leiðinni heim og svo gúffaði ég súkkulaðistykki þegar heim var komið. Núna er ég með magaverk, það er allt of langt síðan ég hef borðað gúmmelaði. En ég er syngjandi sæl því nú get ég farið að elda, veivei. Hef ekki borðað góðan heimatilbúinn mat síðan ég kom, bara einhvern piparsveinsviðbjóð sem meðleigjandinn býður upp á.
Ég er farin að rata hér um eins og herforingi þegar ég er ódrukkin en það er dálítið erfiðara að komast heim af skrallinu. Ég tók að mér að fylgja stelpu heim úr partýi á föstudaginn sem hafði bara verið hér í tvo daga, það endaði með þvi að hún hringdi á leigubíl. Ég var mjög fegin að hún vissi númerið því ekki gerði ég það.
Ég kann ekki að bulla svona út í loftið svo ég rétti ekki upp hendi, eftir tímann fattaði ég af hverju allir voru svona áfjáðir í að tala þó þeir hefðu ekkert að segja. Ég var skömmuð fyrir að tala ekki! Mér þykir nú bara best að þegja ef ég hef ekkert gáfulegt að segja! Karluglan skráði hjá sér hverjir töluðu og hverjir ekki, það er ekkert skrítið þó að þetta hafi orðið að einhverju kapphlaupi í að bulla. Ég er hætt!
Ég er skráð í of marga kúrsa svo ég þarf að hætta í einhverju og ég tel best að þetta verði það!
Ég var svo pirruð á leiðinni heim að ég ákvað að kíkja í stóru matvörubúðina hjá lestarstöðinni minni. Hún er svo fín að mér fannst ég komin heim, það er allt til. Það er meira að segja hægt að kaupa kaffibaunir ómalaðar og lífrænt ræktað grænmeti. Þetta er alveg nýja uppáhaldsbúðin. Ég keypti meira að segja ís sem ég borðaði á leiðinni heim og svo gúffaði ég súkkulaðistykki þegar heim var komið. Núna er ég með magaverk, það er allt of langt síðan ég hef borðað gúmmelaði. En ég er syngjandi sæl því nú get ég farið að elda, veivei. Hef ekki borðað góðan heimatilbúinn mat síðan ég kom, bara einhvern piparsveinsviðbjóð sem meðleigjandinn býður upp á.
Ég er farin að rata hér um eins og herforingi þegar ég er ódrukkin en það er dálítið erfiðara að komast heim af skrallinu. Ég tók að mér að fylgja stelpu heim úr partýi á föstudaginn sem hafði bara verið hér í tvo daga, það endaði með þvi að hún hringdi á leigubíl. Ég var mjög fegin að hún vissi númerið því ekki gerði ég það.
af heimsóknum og öðru
Ég er að verða búin að jafna mig af óperunni en hef verið að skrifa ritgerð síðan í gær. Að sjálfsögðu er ég á síðustu stundu og ætti jafnvel að vera að skrifa niðurlagið núna í stað þess að blogga um ekki neitt. En svona er þetta bara! Ég á að skila eftir þrjá tíma og á eftir að fara í sturtu, klæða mig og taka sporvagninn í skólann. uss nægur tími!
En nú hef ég fengið staðfestingu á því að stelpurnar munu heimsækja mig í lok október, júbbí. Ég segi stelpurnar því það er ekki alveg ráðið hverjar koma en Nanna og Sólveig eru búnar að kaupa miðann dadarara. Svo gæti farið svo að ég fái heimsókn fyrstu helgina i október líka, það fer því hver að verða síðastur að bóka tíma. Ég verð bara fram að jólum...sem minnir mig á það ég þarf að breyta miðanum mínum.
Það eru iðnaðarmenn í nærliggjandi íbúðum með hávaða, þeir eru búnir að vera hér í ár og þegar meðleigjandinn spurði hvenær þeir yrðu búnir: á næsta ári! Þetta er að taka djöfuls tíma og þeir vinna frá 8 til 6 alla daga nema sunnudaga. Hvurn fjárann eru þeir að gera þarna? Þeir eru venju samkvæmt Rússar, Lettarnir eru farnir annað í vinnu. Vestur-evrópa flytur inn svo mikið af vinnuafli að nú þurfa Eystrasaltsríkin að flytja inn vinnuafl líka. Fyndið!
En nú hef ég fengið staðfestingu á því að stelpurnar munu heimsækja mig í lok október, júbbí. Ég segi stelpurnar því það er ekki alveg ráðið hverjar koma en Nanna og Sólveig eru búnar að kaupa miðann dadarara. Svo gæti farið svo að ég fái heimsókn fyrstu helgina i október líka, það fer því hver að verða síðastur að bóka tíma. Ég verð bara fram að jólum...sem minnir mig á það ég þarf að breyta miðanum mínum.
Það eru iðnaðarmenn í nærliggjandi íbúðum með hávaða, þeir eru búnir að vera hér í ár og þegar meðleigjandinn spurði hvenær þeir yrðu búnir: á næsta ári! Þetta er að taka djöfuls tíma og þeir vinna frá 8 til 6 alla daga nema sunnudaga. Hvurn fjárann eru þeir að gera þarna? Þeir eru venju samkvæmt Rússar, Lettarnir eru farnir annað í vinnu. Vestur-evrópa flytur inn svo mikið af vinnuafli að nú þurfa Eystrasaltsríkin að flytja inn vinnuafl líka. Fyndið!
laugardagur, 8. september 2007
Óperan
Ég fór í óperuna og jeminn eini einasti hvað það var leiðinlegt. Það ætti að sekta fólk fyrir að bjóða manni upp á þetta. Sýningin heitir Operation: Orpheus og fór fram á dönsku, hún er módern klassík heyrði ég í eftirpartýinu. Ég var ekki sú eina sem var að tapa sér úr leiðindum því meðleigjandinn og hinir lærlingarnir hefðu alveg viljað eyða kvöldinu í annað. En norski sendiherrann var í stuði og vildi ræða sögu íslands. Þetta er þá í annað sinn á mjög stuttum tíma sem ég hitti eldri norskan mann sem þykir sopinn fínn og saga íslands svo merkileg. Ég get svona slumpað á flestar þessar spurningar og frætt um sitt hvað en svo bara bullar maður inn á milli, ha? er þaggi bara!
Óperuhúsið var samt voða smart þó að sýningin hafi verið grautfúl. Veggirnir voru allir settir gulli og allskonar mynstri. Ég sat á svölunum og sá bara alveg ágætlega þó að það hafi ekki gert neitt gagn. Í lok sýningar var rosa fínt laser-show og leit út fyrir að við værum á hafsbotni. En eftir sýninguna og eftirpartýið fórum við meðleigjandinn samferða sendiherranum heim þar sem hann býr í sama húsi og við. Á leiðinni keypti sendiherrann rós af konu sem sat nálægt óperunni og gaf mér. Haldiði að það sé sjarmör!
Ég hef tekið eftir því að fólkið sem situr á götuhornum og betlar eða reynir að selja smáhluti eru eiginlega í öllum tilfellum konur. Meðleigjandinn sagði mér að ellilífeyriskerfið hérna væri meingallað og margir þurfa að framfleyta sér með því að selja grænmeti eða rósir. Mér þykir það sorglegt hvað stór hluti betlara hér í borg eru konur, ekki að ég vilji fjölga karlkynsbetlurum. Þetta er bara soldið dæmigert, ekki satt?
Á morgun þarf ég að byrja á og klára fyrstu ritgerð annarinnar, hún á að vera 6 til 8 blaðsíður og skilum við ritgerð í hverri viku í flestum kúrsunum. Ég á að fjalla um utanríkisstefnu Bandaríkjanna í þessari viku og eru allar greinarnar sem við eigum að lesa brjálæðislega hliðhollar Bandaríkjunum. Í undirtitli einnar kemur fram að ef við hefðum ekki Bandaríkin til að halda öllu á réttum kili þá myndum við fljótt stefna í anarkí-óreiðu miðaldanna. Úff hvað mér á eftir að finnast þetta spes áfangi.
Óperuhúsið var samt voða smart þó að sýningin hafi verið grautfúl. Veggirnir voru allir settir gulli og allskonar mynstri. Ég sat á svölunum og sá bara alveg ágætlega þó að það hafi ekki gert neitt gagn. Í lok sýningar var rosa fínt laser-show og leit út fyrir að við værum á hafsbotni. En eftir sýninguna og eftirpartýið fórum við meðleigjandinn samferða sendiherranum heim þar sem hann býr í sama húsi og við. Á leiðinni keypti sendiherrann rós af konu sem sat nálægt óperunni og gaf mér. Haldiði að það sé sjarmör!
Ég hef tekið eftir því að fólkið sem situr á götuhornum og betlar eða reynir að selja smáhluti eru eiginlega í öllum tilfellum konur. Meðleigjandinn sagði mér að ellilífeyriskerfið hérna væri meingallað og margir þurfa að framfleyta sér með því að selja grænmeti eða rósir. Mér þykir það sorglegt hvað stór hluti betlara hér í borg eru konur, ekki að ég vilji fjölga karlkynsbetlurum. Þetta er bara soldið dæmigert, ekki satt?
Á morgun þarf ég að byrja á og klára fyrstu ritgerð annarinnar, hún á að vera 6 til 8 blaðsíður og skilum við ritgerð í hverri viku í flestum kúrsunum. Ég á að fjalla um utanríkisstefnu Bandaríkjanna í þessari viku og eru allar greinarnar sem við eigum að lesa brjálæðislega hliðhollar Bandaríkjunum. Í undirtitli einnar kemur fram að ef við hefðum ekki Bandaríkin til að halda öllu á réttum kili þá myndum við fljótt stefna í anarkí-óreiðu miðaldanna. Úff hvað mér á eftir að finnast þetta spes áfangi.
fimmtudagur, 6. september 2007
bíó
Klórar sér pirruð í bitunum, hress og kát það er hún Þóra...
ræræræræræræræræræræ rararæræræ
(soda,1999)
Þegar ég varð tvítug fékk ég frumsamið lag um mig í afmælisgjöf. Þetta lag er að poppa upp í kollinn á mér alltaf öðru hverju þessa dagana. Helvítis flugukvikindið hefur ekki hætt enn, hún er svo lævís að hún bíður þangað til að ég er sofnuð og fer þá á stjá. Ég hélt mig væri farið að dreyma flugur þegar ég vaknaði en svo varð ég vör við þrjú ný bit. Mig rámar nefnilega mjög óljóst í að ég hafi heyrt eitthvað suð í gærkveldi. Ég gæti verið að rugla textanum eitthvað hér að ofan en þá bið ég höfund innilegrar afsökunar, frumheimildin varð eftir í Safamýrinni.
Í gær fór ég á baltneska heimildamyndahátíð og sá þar tvær fínar myndir. Sú fyrri var um Litvinenko, KGB manninn sem fékk geislavirkt eitur. Myndin heitir My friend Sasha og er eftir hann Andrei Nekrasov sem kom og svaraði spurningum eftir sýningu. Það hafði allt farið fram á ensku, kynningin, eftirmálinn og Andrei kynnti sig á ensku líka. En svo fór fólk að spyrja og þá allt í einu fór allt fram á rússnesku, ekki lettnesku nei rússnesku. Það hefði ekki hjálpað mér neitt þó þau hefðu talað hið opinbera tungumál Lettlands en þá hefði hálfur salurinn líklega ekki látið sig hverfa. Ég var svo ofsalega svekkt þegar fyrsta spurningin kom því mig langaði svo að heyra hvað maðurinn hefur að segja um ástandið í Rússlandi. En þurfti að hlusta á rúshky babúshký í hálftíma áður en við þorðum að laumast út. Maðurinn talaði svo fína ensku!
Hin myndin var um sjálfstæðisbaráttu Eistlands, Lettlands og Litháens. Hún var að sjálfsögðu hádramatísk en léttir sprettir inn á milli. Veit ekki alveg hvort ég mæli með henni en hún heitir Homeland. Áhugaverð en ekki beint skemmtileg.
Í dag á að sýna heimildamynd um danska skopmyndafíaskóið sem ég væri til í að sjá en ég þarf að fara í skólann klukkan fjögur og verð ekki komin heim fyrr en 7. Bölvaður dónaskapur að hafa tímana svona seint. En vitiði hvað? Ég og Jóhanna fengum miðana frítt af því við vorum með skólaskírteini, FRÍTT! Það sem meira er þá á Jóhanna bara þýskt skólaskírteini því hún er ekki í skóla hér. Þetta finnst mér til fyrirmyndar og legg til að íslensk kvikmyndahús hætti þessu rugli og bjóði okkur í bíó.
bless,
p.s. Sólveig Lilja, ég ýkti aðeins við hann Magnus þegar ég var að monta mig af 10 kílómetrunum í gær, þú samþykkir bara allt þegar þú kemur. Ég veit ekkert af hverju ég gerði það en áður en ég vissi af þá komu orðin bara út úr mér. Hann hljóp hálft maraþon í sumar en ég veit ekki hvað hann var lengi.
ræræræræræræræræræræ rararæræræ
(soda,1999)
Þegar ég varð tvítug fékk ég frumsamið lag um mig í afmælisgjöf. Þetta lag er að poppa upp í kollinn á mér alltaf öðru hverju þessa dagana. Helvítis flugukvikindið hefur ekki hætt enn, hún er svo lævís að hún bíður þangað til að ég er sofnuð og fer þá á stjá. Ég hélt mig væri farið að dreyma flugur þegar ég vaknaði en svo varð ég vör við þrjú ný bit. Mig rámar nefnilega mjög óljóst í að ég hafi heyrt eitthvað suð í gærkveldi. Ég gæti verið að rugla textanum eitthvað hér að ofan en þá bið ég höfund innilegrar afsökunar, frumheimildin varð eftir í Safamýrinni.
Í gær fór ég á baltneska heimildamyndahátíð og sá þar tvær fínar myndir. Sú fyrri var um Litvinenko, KGB manninn sem fékk geislavirkt eitur. Myndin heitir My friend Sasha og er eftir hann Andrei Nekrasov sem kom og svaraði spurningum eftir sýningu. Það hafði allt farið fram á ensku, kynningin, eftirmálinn og Andrei kynnti sig á ensku líka. En svo fór fólk að spyrja og þá allt í einu fór allt fram á rússnesku, ekki lettnesku nei rússnesku. Það hefði ekki hjálpað mér neitt þó þau hefðu talað hið opinbera tungumál Lettlands en þá hefði hálfur salurinn líklega ekki látið sig hverfa. Ég var svo ofsalega svekkt þegar fyrsta spurningin kom því mig langaði svo að heyra hvað maðurinn hefur að segja um ástandið í Rússlandi. En þurfti að hlusta á rúshky babúshký í hálftíma áður en við þorðum að laumast út. Maðurinn talaði svo fína ensku!
Hin myndin var um sjálfstæðisbaráttu Eistlands, Lettlands og Litháens. Hún var að sjálfsögðu hádramatísk en léttir sprettir inn á milli. Veit ekki alveg hvort ég mæli með henni en hún heitir Homeland. Áhugaverð en ekki beint skemmtileg.
Í dag á að sýna heimildamynd um danska skopmyndafíaskóið sem ég væri til í að sjá en ég þarf að fara í skólann klukkan fjögur og verð ekki komin heim fyrr en 7. Bölvaður dónaskapur að hafa tímana svona seint. En vitiði hvað? Ég og Jóhanna fengum miðana frítt af því við vorum með skólaskírteini, FRÍTT! Það sem meira er þá á Jóhanna bara þýskt skólaskírteini því hún er ekki í skóla hér. Þetta finnst mér til fyrirmyndar og legg til að íslensk kvikmyndahús hætti þessu rugli og bjóði okkur í bíó.
bless,
p.s. Sólveig Lilja, ég ýkti aðeins við hann Magnus þegar ég var að monta mig af 10 kílómetrunum í gær, þú samþykkir bara allt þegar þú kemur. Ég veit ekkert af hverju ég gerði það en áður en ég vissi af þá komu orðin bara út úr mér. Hann hljóp hálft maraþon í sumar en ég veit ekki hvað hann var lengi.
þriðjudagur, 4. september 2007
Jibbý kóla!
Ég vona að þeir fylkismenn sem lesa þetta blogg séu búnir að jafna sig...neneneneneeeeee!
en að öðru:
Þá er dagur númer tvö í skólanum liðinn og mér líst bara voða vel á þetta allt saman. Ég er loksins komin í umhverfi þar sem ég kann reglurnar og það er ósköp þægilegt. Kennararnir eru mjög týpískir allir klæddir í flauelsjakka og gallabuxur, svona kasjúal en virðulegir. Það er létt andrúmsloft í fyrirlestrunum og allt eins og heima bara.
Það er samt einn kennari sem kom mér pínu á óvart en hann er mjög Ameríkuseraður og var fylgjandi innrásinni í Írak. Þetta viðurkenndi hann bara sisvona og án þess að skammast sín en sagðist þó vera viss um að vera í minnihluta í salnum. Hann í raun er viss um að heimurinn færi bara fjandans til ef væri ekki fyrir stöku inngrip Bandaríkjanna. Skrítið, flestir minna kennara eru svo vinstrisinnaðir að þeir gagnrýna Bandaríkin frekar en að tala þeirra máli. Reyndar var Magnus búinn að vara mig við þessu og sagði að þetta væri alls ekkert óalgengt. Þessi sami kennari lítur á sjálfan sig sem mjög mið-evrópskan því hann hefur bæði lært og kennt í Póllandi, Rússlandi og Lettlandi. Fyrir mér er mið-evrópa meira Þýskaland og Holland eða þar einhvers staðar en ég er kannski soldið gamaldags, járntjaldið er víst fallið.
Það er ákveðið að ég mun fara í óperuna á sunnudaginn að sjá eitthvað sem ég man ekki alveg hvað heitir. Magnus þarf að fara með sendiherranum því konan hans er veik eða í útlöndum og danski lærlingurinn er í svipuðum sporum. Þeir fara því sem eiginkonur sendiherranna sinna og þykir þeim það ofsa sniðugt. Ég hlakka mikið til og ætla að fara í mitt fínasta púss, ég fer jafnvel í háu hælana.
Bækur eru mjög ódýrar hér í borg og ég komst að því í gær að bókabúðin við hliðina á mér selur líka útlenskar bækur. Ég keypti ensk-lettneska, lettnesk-enska orðabók á 5.30 lats sem er 670 kall og sá fullt af fíneríis ljósmyndabókum sem mig langar að kaupa seinna.
Núna sit ég í kaffisölu stúdenta þar sem má kaupa kaffi og mat fyrir lítinn pening. Það er nefnilega nýtísku þráðlaust net hér í skólanum, ég bjóst alls ekki við því. Það þarf að stilla upp myndvarpa fyrir hvern tíma í stofunum og það kemur gaur til að gera það á milli allra tímanna. Ég skil ekki alveg af hverju þetta er svona mikið vesen en kennarinn bað okkur erasmusana afsökunar og sagði að við værum enn á póst-sovíeskum tímum.
Ég er að bíða eftir buddýinum sem mér var úthlutað sem erasmus nemanda. Hún á að hjálpa mér ef ég lendi í vandræðum og ég bað hana um að hjálpa mér að ná í námsefnið. Allar bækurnar eru nefnilega skannaðar inn og við eigum að sækja pdf skjölin í tölvurnar uppi á bókasafninu en það er náttúrulega ómögulegt ef maður talar ekki lettnesku. Ég reyndi í gær en starði síðan bara á skjáinn tómum augum gjörsamlega buguð. Pínu spes sýstem.
bless
p.s. Sólveig og Kolbrún, ég bið ofsa vel að heilsa og vona að skólinn ykkar sé eins skemmtilegur og minn. Í gær sá ég fullt af krökkum á ykkar aldri á leiðinni í skólann á fyrsta daginn og þau voru öll með blóm til að gefa kennaranum sínum. Til þess að komast í skólann þurfa þau að taka sporvagn eða strætó því það er svo langt að fara.
en að öðru:
Þá er dagur númer tvö í skólanum liðinn og mér líst bara voða vel á þetta allt saman. Ég er loksins komin í umhverfi þar sem ég kann reglurnar og það er ósköp þægilegt. Kennararnir eru mjög týpískir allir klæddir í flauelsjakka og gallabuxur, svona kasjúal en virðulegir. Það er létt andrúmsloft í fyrirlestrunum og allt eins og heima bara.
Það er samt einn kennari sem kom mér pínu á óvart en hann er mjög Ameríkuseraður og var fylgjandi innrásinni í Írak. Þetta viðurkenndi hann bara sisvona og án þess að skammast sín en sagðist þó vera viss um að vera í minnihluta í salnum. Hann í raun er viss um að heimurinn færi bara fjandans til ef væri ekki fyrir stöku inngrip Bandaríkjanna. Skrítið, flestir minna kennara eru svo vinstrisinnaðir að þeir gagnrýna Bandaríkin frekar en að tala þeirra máli. Reyndar var Magnus búinn að vara mig við þessu og sagði að þetta væri alls ekkert óalgengt. Þessi sami kennari lítur á sjálfan sig sem mjög mið-evrópskan því hann hefur bæði lært og kennt í Póllandi, Rússlandi og Lettlandi. Fyrir mér er mið-evrópa meira Þýskaland og Holland eða þar einhvers staðar en ég er kannski soldið gamaldags, járntjaldið er víst fallið.
Það er ákveðið að ég mun fara í óperuna á sunnudaginn að sjá eitthvað sem ég man ekki alveg hvað heitir. Magnus þarf að fara með sendiherranum því konan hans er veik eða í útlöndum og danski lærlingurinn er í svipuðum sporum. Þeir fara því sem eiginkonur sendiherranna sinna og þykir þeim það ofsa sniðugt. Ég hlakka mikið til og ætla að fara í mitt fínasta púss, ég fer jafnvel í háu hælana.
Bækur eru mjög ódýrar hér í borg og ég komst að því í gær að bókabúðin við hliðina á mér selur líka útlenskar bækur. Ég keypti ensk-lettneska, lettnesk-enska orðabók á 5.30 lats sem er 670 kall og sá fullt af fíneríis ljósmyndabókum sem mig langar að kaupa seinna.
Núna sit ég í kaffisölu stúdenta þar sem má kaupa kaffi og mat fyrir lítinn pening. Það er nefnilega nýtísku þráðlaust net hér í skólanum, ég bjóst alls ekki við því. Það þarf að stilla upp myndvarpa fyrir hvern tíma í stofunum og það kemur gaur til að gera það á milli allra tímanna. Ég skil ekki alveg af hverju þetta er svona mikið vesen en kennarinn bað okkur erasmusana afsökunar og sagði að við værum enn á póst-sovíeskum tímum.
Ég er að bíða eftir buddýinum sem mér var úthlutað sem erasmus nemanda. Hún á að hjálpa mér ef ég lendi í vandræðum og ég bað hana um að hjálpa mér að ná í námsefnið. Allar bækurnar eru nefnilega skannaðar inn og við eigum að sækja pdf skjölin í tölvurnar uppi á bókasafninu en það er náttúrulega ómögulegt ef maður talar ekki lettnesku. Ég reyndi í gær en starði síðan bara á skjáinn tómum augum gjörsamlega buguð. Pínu spes sýstem.
bless
p.s. Sólveig og Kolbrún, ég bið ofsa vel að heilsa og vona að skólinn ykkar sé eins skemmtilegur og minn. Í gær sá ég fullt af krökkum á ykkar aldri á leiðinni í skólann á fyrsta daginn og þau voru öll með blóm til að gefa kennaranum sínum. Til þess að komast í skólann þurfa þau að taka sporvagn eða strætó því það er svo langt að fara.
sunnudagur, 2. september 2007
Menning og listir
Nú hef ég verið að hlusta á rússneska útvarpstöð sem meðleigjandinn minn valdi og hún er algjört æði. Í Lettlandi búa bæði Rússar og Lettar muniði og þeir tala ekki saman. Það eru því útvarpstöðvar, dagblöð og sjónvarpstöðvar á báðum tungumálum svo enginn verði út undan. En tónlistin sem er spiluð hér í landi er mikið til frá 9. og 10. áratug síðustu aldar. Þetta er poppmúsík oftar en ekki frá skandinavíu einhverra hluta vegna. Ég hef ekki heyrt eins mikið af Roxette lögum á jafn stuttum tíma síðan ég var í heimsókn hjá Hafdísi og Stulla í Lundi árið 1990. En Leonard Cohen og Susanne Vega slæðast þó inn á milli og þá syng ég með.
En talandi um músík þá er víst algjört möst að mæta í óperuna hér í Riga, húsið sjálft sem er kallað í daglegu tali hvíta húsið er stórfenglegt að utan sem innan. Það var byggt á árunum 1860 til 1863 og er prýtt grískum súlum (jónískum, hah þetta man ég úr kvennó) og guðum. En að innan er það víst ekki síðra. Þeir útlendingar sem ég þekki sem hafa farið eru voða ánægðir með óperuna þó svo þeir séu ekki aðdáendur klassískrar tónlistar. Ég ætla að mæta og þeir sem vilja koma með eru velkomnir.
Það er eitthvert flugukvikindi búið að finna sér samastað í herberginu mínu svo nú er ég öll útbitin og ógeðsleg. Komin með 10 bit hvorki meira né minna og þar af þrjú í andlitið. Þetta þykir mér hinn argasti dónaskapur og hef ég sagt kvikindinu stríð á hendur. Ég verð ekkert voða sæt á fyrsta skóladeginum mínum með þrjú flugnabit og frunsu.
Ég fór í apótekið til að fá mér B-vítamín til að koma í veg fyrir að vera étin lifandi en fann ekkert slíkt. Þar voru multivit og C-vítamín og allskyns megrunarpillur en ekkert B-vítamín, er það ekkert skrítið? Mér þótti það alla vega en kom samt sem áður heim með Gingko Biloba svo ég verð til í skólaslaginn von bráðar.
Á morgun verður fyrsti skóladagur hjá öllum skólum, bæði menntaskólum og háskólum svo það má búast við traffík í fyrramálið. Það verður stuð að komast í sporvagninn. Ég er líka skráð í tvo kúrsa á sama tíma á morgun og það er bannað að skrópa svo ég veit ekki alveg hvað ég á að gera. Gáfulegast væri að mæta snemma og spyrjast fyrir en þá þarf ég að vakna fyrr...ég nenni því ekkert. Sjáum hvað setur.
kveðjur
En talandi um músík þá er víst algjört möst að mæta í óperuna hér í Riga, húsið sjálft sem er kallað í daglegu tali hvíta húsið er stórfenglegt að utan sem innan. Það var byggt á árunum 1860 til 1863 og er prýtt grískum súlum (jónískum, hah þetta man ég úr kvennó) og guðum. En að innan er það víst ekki síðra. Þeir útlendingar sem ég þekki sem hafa farið eru voða ánægðir með óperuna þó svo þeir séu ekki aðdáendur klassískrar tónlistar. Ég ætla að mæta og þeir sem vilja koma með eru velkomnir.
Það er eitthvert flugukvikindi búið að finna sér samastað í herberginu mínu svo nú er ég öll útbitin og ógeðsleg. Komin með 10 bit hvorki meira né minna og þar af þrjú í andlitið. Þetta þykir mér hinn argasti dónaskapur og hef ég sagt kvikindinu stríð á hendur. Ég verð ekkert voða sæt á fyrsta skóladeginum mínum með þrjú flugnabit og frunsu.
Ég fór í apótekið til að fá mér B-vítamín til að koma í veg fyrir að vera étin lifandi en fann ekkert slíkt. Þar voru multivit og C-vítamín og allskyns megrunarpillur en ekkert B-vítamín, er það ekkert skrítið? Mér þótti það alla vega en kom samt sem áður heim með Gingko Biloba svo ég verð til í skólaslaginn von bráðar.
Á morgun verður fyrsti skóladagur hjá öllum skólum, bæði menntaskólum og háskólum svo það má búast við traffík í fyrramálið. Það verður stuð að komast í sporvagninn. Ég er líka skráð í tvo kúrsa á sama tíma á morgun og það er bannað að skrópa svo ég veit ekki alveg hvað ég á að gera. Gáfulegast væri að mæta snemma og spyrjast fyrir en þá þarf ég að vakna fyrr...ég nenni því ekkert. Sjáum hvað setur.
kveðjur
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)